Hoofdmenu

Boodschappen

Ik zocht er al een week naar. Maar tevergeefs want het kwam niet. Ik dacht het misschien wel te vinden toen ik met de kinderen boodschappen ging doen. Om deze verplichte bezigheid voor hen wat leuker te maken, het hele uitje wat soepeler te laten verlopen en hun “Ah, moet dat?” positief te beantwoorden, gaf ik ze een eigen lijstje. Het gejuich dat volgde op mijn voorstel gaf mij al voldoening. Met een eigen boodschappenwagentje raceten ze kriskras door de supermarkt. Terwijl ik bij het maken van het lijstje nog rekening had gehouden met de indeling van de supermarkt, was daar in de uitvoering helemaal niets van te merken. En om de een of andere reden hadden ze zich bedacht dat het een onderlinge wedstrijd moest worden wie het eerste bij de kassa was: zij of ik. Daardoor rolden er een paar komkommers uit het krat toen ze er snel twee pakten zoals het lijstje hen had opgedragen maar gelukkig legden ze die ook netjes weer terug. De pannenkoekenmix en vlokken wisten ze niet geheel verrassend probleemloos te vinden. Met de blikjes knakworsten hielp ik ze even op weg en de broccoli hadden ze in hun haast bijna vergeten. Uiteindelijk kwamen ze giechelend met een redelijk klein exemplaar teruglopen. “Wat is er?”, vroeg ik nieuwsgierig. “We hebben een hele kleine uitgezocht, dan hoeven we er niet zoveel van te eten”, zei onze jongste dochter bijdehand. Ik lachte en liet het daar maar bij.

Ze betaalde het bedrag en verliet met een glimlach de winkel.

Ja, deze keer verliep het boodschappen doen best soepel maar inspiratie voor een verhaal vond ik er niet. En dus zocht ik verder. Tijdens autoritten, bij de Koningsspelen op school, bij de krant lezen, bij het tv-kijken en in de stoel bij de tandarts terwijl ik noodgedwongen naar het plafond staarde en wachtte totdat de assistente klaar zou zijn. Maar het lukte nog niet.
Vanmorgen was ik weer in de supermarkt. Voor mij bij de kassa had een vrouw een beurtbalkje geplaatst tussen haar eigen boodschappen. Ze vroeg de jongen bij de kassa wat de eerste serie boodschappen kostten. Blijkbaar viel het bedrag dat hij noemde haar mee en ze vroeg hem het aan te vullen met de boodschappen na het beurtbalkje tot aan het bedrag van 16,50 euro. Tot haar aangename verrassing vielen de wafels en de appels binnen dat bedrag en dus kon ze alles kopen wat op de band lag. Een grote opluchting verscheen op haar gezicht. Ze betaalde het bedrag en verliet met een glimlach de winkel. Terwijl mijn boodschappen de kassa naderden en de jongen mij vroeg of ik nog lege flessen had ingeleverd, voelde ik de blijdschap van de vrouw. Het leverde me niet voldoende inspiratie op voor een mooi verhaal maar haar dag is in ieder geval goed begonnen.

Er zijn momenteel nog geen reacties op dit bericht.

Geef een antwoord

NIEUWSGIERIG NAAR WAT IK VOOR JOU KAN BETEKENEN?
Bel of mail gerust voor meer informatie via 06-154 453 41 of info@cbthuisintaal.nl