In aantocht

Ruik ik het goed? Ik snuif nogmaals de frisse lucht op als ik het slaapkamerraam op de kantelkiepstand zet. De zon weerkaatst op de huizen aan de overkant van de straat en geeft vandaag net wat meer daglicht dan de eerste dagen van het nieuwe jaar. In onze voortuin pikt een vogel dankbaar van de zaadjes van de door dochterlief zelfgemaakte voederrol die ietwat scheef in de boom hangt. In de verte hoor ik het geluid van elektrisch gereedschap. Zou een dorpsgenoot al aan het snoeien zijn? In gedachten maak ik plannen voor onze eigen tuin. Binnenkort maken de oude, bruine coniferen plaats voor een nieuwe schutting en kleden we de rest van de tuin aan met meer groen om er een gezellige plek van te maken.
Ik ontwaak uit mijn dagdroom en besluit dat het tijd is om het beddengoed te verschonen. Terwijl ik de molton over de matras trek, hoor ik op de achtergrond buiten kinderen spelen. Hun vrolijke stemmetjes vormen de klanken van een onbekende maar aanstekelijke melodie. Zij hebben het dus ook geroken.
Als ik later die dag het nieuws check, lees ik over de januariblues. Veel mensen leven toe naar de feestdagen en hebben na de jaarwisseling last van een depressieve bui. Voorlopig even niets meer om naar toe te leven, lage buitentemperaturen, weinig daglicht en geen zin om aan de goede voornemens te werken vertelt het bericht. De derde maandag in januari schijnt de meest deprimerende dag van het jaar te zijn en die dag, Blue Monday, nadert al snel. Met verbazing lees ik het artikel verder uit. Is het echt zo erg? Volgens mij niet. De kortste dag van het jaar is al bijna een maand geleden. Komende week wordt er in Hummelo een kunstijsbaan gerealiseerd bij gebrek aan natuurijs. Als ik het goed heb gezien, zie ik her en der krokussen en sneeuwklokjes opkomen. En het echte bewijs heb ik vandaag geroken: het voorjaar hangt in de lucht.