Hoofdmenu

Pareltjes

Vorig jaar op een snikhete lentedag kwam ik er voor het eerst, om verslag te doen van de officiële afsluiting van het project. Landgoed Keppel had van de provincie Gelderland een financiële bijdrage ontvangen om het landgoed op te knappen. Het Sterrebos, de Zwarte en de Witte Kolk en de oude moestuin werden daarmee, en met eigen middelen, in ere hersteld en beter toegankelijk gemaakt voor het publiek. Ik herinner me nog goed de woorden van de gedeputeerde van de provincie bij de samenkomst in de kasteelzaal: ‘Landgoed Keppel moet gekoesterd worden.’ Ze sprak vol lof over het resultaat. Ik noteerde haar woorden voor mijn verslag maar had er nog totaal geen beeld bij. Als ik naar het bos wilde, ging ik altijd naar het bos in Hoog-Keppel. Auto of fiets bij het zwembad parkeren en hup, op naar de Kabouterbult. Gek toch eigenlijk dat ik het Sterrebos, zo dicht bij huis, niet ken, bedacht ik me toen. Alsof je een soort blinde vlek hebt voor het moois in je eigen omgeving. Of blind vlekje kan ik beter zeggen want ik zie wel degelijk dat we rijkelijk omgeven zijn met veel groen maar op de een of andere manier ontdek je sommige pareltjes pas later. Ik denk er wel eens aan om op vakantie te gaan in mijn eigen woonomgeving. Gewoon thuis vakantie vieren – compleet met dagelijks verse broodjes en elke avond uit eten of zelf een makkelijke maaltijd koken – en dan elke dag een uitstapje maken in een dorpje of een paar dorpjes verderop. Geen gedoe met de auto slim inpakken zodat alles, maar dan ook echt alles, mee kan. Dat lijkt me wel wat, toerist zijn in je eigen dorp. Volgens mij levert dat heel veel verrassende ontdekkingen op. Dan zouden we een bezoek aan het Sterrebos zeker niet overslaan. We parkeren onze fietsen aan de rand van het bos en wandelen langzaam naar de Wrangebult waar het zonlicht via de acht paden tussen het groen zijn weg vindt. Bovenop de bult vinden we een prima plek voor onze picknick en hebben we een geweldig uitzicht op het kasteel. Hoewel we niet ver verwijderd zijn van de Hummeloseweg zorgt het bos voor een natuurlijke geluidsbarrière en wanen we ons in een andere wereld. Een wereld van tsjirpende vogels en ritselende bladeren. Nadat onze buiken weer gevuld zijn, wandelen we naar de Zwarte Kolk en lopen er rondom heen. Even blijf ik staan en bedenk dan dat die mevrouw van de provincie gelijk had: Landgoed Keppel moet gekoesterd worden.

Er zijn momenteel nog geen reacties op dit bericht.

Geef een antwoord

NIEUWSGIERIG NAAR WAT IK VOOR JOU KAN BETEKENEN?
Bel of mail gerust voor meer informatie via 06-154 453 41 of info@cbthuisintaal.nl