Ritme

“Wij gaan eigenlijk nooit meer op vakantie. Dat gaat niet meer sinds we de winkel hebben”, vertelde de vrouw die ik interviewde. “En bovendien is hij ook snel van de leg als hij van huis is”, voegde ze er lachend aan toe terwijl ze haar man aankeek. Hij verzette zich niet tegen haar uitspraak en zei: “Vakantie is eigenlijk een invulling zoeken van je tijd. Thuis heb ik van alles te doen, zit ik nooit stil. Als je op vakantie bent, zoek je toch weer wat te doen want je gaat niet de hele dag stil zitten. Nou, dan kan ik thuis ook wel van alles doen.”
Zijn woorden bleven een tijdje in mijn hoofd hangen. Wat hij zei, is waar en tegelijkertijd lijken we er met z’n allen van overtuigd dat iedereen op z’n tijd vakantie nodig heeft. Of in ieder geval een paar dagen aaneengesloten vrij moet zijn om even iets heel anders te doen. Om te reizen naar een locatie waar je je vakantie wilt doorbrengen, om thuis lekker niks te doen of om in ieder geval je dagen anders in te delen dan je in de rest van het jaar gewend bent. Maar is het wel zo slim om uit je dagelijkse ritme te komen als dat ritme je juist bevalt, vraag ik me sinds het interview met dit echtpaar af? Misschien wel voor een week of zelfs nog een paar dagen langer. Maar twee of drie weken is best lang. Bij mij ligt verveling snel op de loer en daarom zoek ik altijd naar een leuke of zinvolle invulling van de dag. Iets waar ik met een fijne herinnering op terugkijk of wat me aan het eind van de dag een voldaan gevoel geeft.
Deze zondagmiddag heeft dringend zo’n invulling nodig, merk ik aan mezelf en mijn huisgenoten. We stappen daarom op de fiets en rijden via de snelste route naar de dichtstbijzijnde locatie waar we een ijsje kunnen halen, want zinvol is immers een ruim begrip. Het is er druk, heel druk. Een grote groep fietsers is net neergestreken aan de picknicktafels en vier vrouwen hebben lachend bovenop een klimtoestel plaatsgenomen om hun ijsje op te eten. Een bijzondere zitplek en blijkbaar toch niet zo comfortabel want ze klimmen er snel weer af. Zouden zij ook snel verveeld zijn en op zoek zijn naar een invulling van hun tijd, vraag ik me af. “Ik vind het zielig voor ze dat ze niet in de wei kunnen”, hoor ik een vrouw naast mij tegen een man zeggen. Ze heeft net de koeien in de open stal gezien en start een discussie over haar principe dat een koe in de wei hoort te staan. De man somt argumenten op waarom de stal beter zou zijn. Terwijl ik mijn ijsje opeet, hoor ik hun gesprek aan en vraag ik me af of de vrouw überhaupt te overtuigen is. Heel even overweeg ik me in het gesprek te mengen maar ik doe het toch maar niet. Zonde van mijn tijd. Morgen is het maandag en wacht er werk op mij. Dan probeer ik weer een klein beetje in mijn ritme te komen.