Stimulans

Een paar minuten voor mijn afspraak open ik de glazen deur van de wachtkamer. Rechts in de hoek bij de leestafel zit een vrouw en we groeten elkaar kort. Ik neem aan de andere kant van de leestafel plaats en twijfel of ik een tijdschrift pak. De stapel bestaat meestal uit dezelfde magazines en hoewel ik hier maar één à twee keer per jaar kom, herken ik de inhoud zodra ik er een doorblader.
Om de tijd te doden pak ik toch het eerste vrouwenblad dat ik tegenkom op de hoop. Een interview met een ex-topsporter heeft mijn aandacht en ik begin te lezen. Over zijn voorliefde voor keiharde rockmuziek wat voor hem werkt als mediteren. Over de scheiding van zijn ouders, de traditionele rolverdeling in zijn gezin en over zijn bedrijf. Als topsporter was hij altijd tevergeefs op zoek geweest naar een kauwgom dat hem meer energie gaf. Toen hij met zijn sport stopte, ontwikkelde hij er zelf een dat inmiddels door veel topsporters wordt gebruikt. De kauwgom geeft je meer kracht, meer focus en meer energie, beweert hij. Een soort gelegaliseerde drug waarmee je de dopingtest doorstaat, vat ik zijn verhaal voor mezelf samen. Een geniale vondst eigenlijk om de stimulerende werking van verboden middelen in een kauwgom te stoppen. Ik denk erover na hoe het zou zijn als ik dat kauwgom zou gebruiken. Zou ik beter of sneller kunnen schrijven? Zou ik andere woorden gebruiken in mijn teksten? Ik fantaseer over het effect als plotseling de deur opengaat en de tandartsassistente mijn naam noemt. Ze wijst me de weg naar kamer twee waar het geluid van de radio de ruimte vult en ik neem automatisch plaats in de stoel. Het gezicht van de assistente verschijnt even later boven mijn hoofd en ik staar naar het plafond waar de visjes aan de papieren mobiel eindeloos rondjes achter elkaar aan zwemmen. Achter haar mondkapje beweegt de assistente haar kaken stevig op elkaar. Dan pakt ze een ander instrument en gebruikt het in mijn mond. Weer gaan haar kaken op elkaar. Zou zij ook het kauwgom gebruiken waar ik net over heb gelezen? Kan ze zich nu misschien beter concentreren en mist ze daardoor geen stukje tandplak? Ik durf het haar niet te vragen maar het idee geeft me een prettig gevoel dus ik houd vast aan die gedachte.