Hoofdmenu

Zakjes herfst

Hij was vastbesloten me te helpen en met die belofte kreeg ik er als kersverse en ijverige brugklasser opeens vertrouwen in dat het wel goed zou komen met mijn werkstuk. We liepen samen langs de struiken en bomen achter de boerderij. Op een plek waar ik als kind veel speelde en waarvan ik nooit had gedacht dat ik er met mijn vader turend naar de grond zou lopen op zoek naar bladeren. Hij pakte een geel blaadje van de grond, veegde er wat zand af en vertelde me van welke boom het afkomstig was. Daarna volgde nog een rood blad, meerdere groene en bruine en liep hij stug door naar een volgende totdat ik hem verzekerde dat ik er echt wel genoeg had. Bijna moeiteloos wist hij me telkens weer precies te vertellen welke boom erbij hoorde. Ik noteerde zijn opmerkingen zorgvuldig, stopte alle bladeren in een plastic hoesje, zocht aanvullende informatie in de schoolbibliotheek en bundelde alles tot een compleet geheel in, uiteraard, een groene snelhechter. Het was een bijzondere samenwerking. Eén om nooit te vergeten mede door de waardering die ik ervoor kreeg die ons allebei volledig verraste: een tien! Ik was trots en ontzettend blij en hij waarschijnlijk nog wel meer. De herinnering komt vanmiddag opeens weer boven drijven als we op deze heerlijke nazomerdag op weg zijn naar het bos. Op zowel het kinderdagverblijf als de basisschool is een thematafel ingericht over de herfst met daarbij het verzoek aan de kinderen en hun ouders om ter aanvulling zelf bladeren, kastanjes, eikels, mos of wat dan ook mee te nemen. En dus parkeren we onze auto in de Hessenweg, steken we de Keppelseweg over om daar het zandpad van de Hessenweg te vervolgen. Drie meisjes in felgekleurde jasjes gaan mij voor; de roze brigade zoals onze buurvrouw ze gekscherend noemt. Als we het toegangspad naar de Wrangebult naderen, bewegen ze zich één voor één heel snel naar de andere kant van het hek; klaar voor het schatgraven. Met ieder een boterhamzakje in de hand om hun waardevolle vondsten in te bewaren, rapen ze dennenappels op in een tempo alsof het een wedstrijdje is wie het snelst het zakje vol heeft. Twee wandelaars in korte broek en rugzak passeren ons en zeggen vriendelijk gedag maar ze kijken nauwelijks op of om tijdens hun zoektocht naar de herfst. Een eindje verderop belemmert een grote dennentak onze doorgang op het pad. Ongetwijfeld een resultaat van de storm die vorige week voorbij raasde. Met wat moeite lukt het me om hem te verplaatsen en we lopen erlangs. Af en toe verdwijnt er een blaadje of ‘gek takje’ in het zakje maar vooral veel dennenappels. Twee aan elkaar, zeven samen aan een takje, een bijzondere enkeling, ‘dit lijkt wel een roosje’, en een paar ‘grote joekels’. Langs de Zwarte Kolk lopen we terug naar de Hessenweg met zes zakjes vol herfst. Ze zijn blij en trots op hun aanwinst en ik waarschijnlijk nog wel meer.

Er zijn momenteel nog geen reacties op dit bericht.

Geef een antwoord

NIEUWSGIERIG NAAR WAT IK VOOR JOU KAN BETEKENEN?
Bel of mail gerust voor meer informatie via 06-154 453 41 of info@cbthuisintaal.nl