Zoektocht

“Eigenlijk wilde ik vorig jaar al stoppen maar er was geen opvolger. Toen zei ik: Ok, dan doe ik het nog één jaar maar dan stop ik echt”, vertelt de voorzitter van de voetbalclub mij zo overtuigend mogelijk. De twijfel is duidelijk hoorbaar in zijn stem want wat als er aan het eind van dit seizoen nog geen opvolger is gevonden; hij kan toch niet zo maar de club waarvan hij al drie decennia voorzitter is in de steek laten. De gepensioneerde man vormt dit seizoen samen met twee leeftijdsgenoten het volledige bestuur. Met drie man anno 2017 een voetbalclub runnen is echt niet makkelijk maar niemand heeft zich nog gemeld om hen bij te staan.
Ik breng wat ideeën op tafel om vrijwilligers te motiveren. Hij luistert ernaar, wacht totdat ik ben uitgepraat en zegt dan met een wanhopige blik in zijn ogen: “We hebben voorgesteld om voor alle leden een vrijwillige bijdrage binnen de club verplicht te stellen en voor wie dat niet wil de contributie te verhogen. Maar het merendeel stemt in met verhoging van de contributie dus daar schieten we nog niks mee op.” Dan na een korte pauze: “Ik snap niet hoe dit kan. Vroeger hadden we vrijwilligers genoeg.” Met een groot vraagteken op zijn gezicht zie ik hem terugdenken aan vroegere tijden.
Hoewel deze situatie zich ver buiten onze regio afspeelt, herken ik dit in mijn eigen omgeving. De voetbalvereniging hier in het dorp heeft weliswaar een zevenkoppig bestuur maar er zijn altijd functies binnen de vereniging die onvervuld blijven omdat niemand er tijd voor of zin in heeft. Ook uit andere hoeken hoor ik de bijna continue zoektocht naar vrijwilligers. Om plaats te nemen in het bestuur, om mee te denken over activiteiten om inkomsten voor de vereniging te vergaren, om te fluiten bij een sportwedstrijd, om koffie te schenken in het verzorgingstehuis, om te collecteren…
Ook het buitenzwembad in Hoog-Keppel waar we afgelopen zomer vaak hebben vertoefd, is per direct op zoek naar inwoners die de handen ineen willen slaan. Want op dit moment is het nog erg onzeker of het bad volgend jaar wel open gaat. Deze week staat er een bijeenkomst gepland om als belanghebbende inwoners en ondernemers samen na te denken over de toekomst. Maar bij alleen nadenken kan het niet blijven, daarna zijn er ook nog mensen nodig voor de uitvoering.
Begin jaren zeventig kwam het zwembad tot stand mede dankzij een actie van betrokken inwoners. Ik hoop van harte dat ook de komende weken betrokken inwoners opstaan om het zwembad na bijna vijftig jaar in stand te houden.